در این مقاله می‌خوانیم:
نگهداری بیمار در منزل
به تغییراتی که در حال شکل‌گیری است توجه کنید
ایمن‌سازی و تجهیز منزل برای بیمار مبتلا به دمانس
تامین روشنایی کافی

احمد به خواب عمیقی فرو رفته بود. از صدای سقوط و فریاد پدر بزرگ از خواب پرید. سراسیمه از اتاق خواب بیرون آمد. و چراغ هال را روشن کرد. پدر بزرگ پایش به صندلی گیر کرده و به‌صورت روی زمین افتاده بود. از پیشانی پدر بزرگ خون جاری بود.
 
 
نگهداری بیماران دمانس در منزل
بیماران مبتلا به دمانس، مادامی که نیازهای ایمنی آنان مورد توجه قرار گیرد و تأمین شود، می‌توانند در منزل خود زندگی کنند. با پیشروی بیماری، توانایی‌ها و نیازهای بیمار نیز تغییر می‌کند.  با خلاقیت و برنامه ریزی می‌توانید تا حد زیادی منزل بیمار را برای مقابله با این تغییرات از پیش آماده کنید.

به تغییراتی که در بیمار در حال شکل گیری است توجه کنید
بیماری دمانس تغییرات مختلفی در مغز، حواس پنجگانه، و فیزیک بدن بیمار ایجاد می‌کند که بر ایمنی وی اثر می‌گذارند.  شرح کلی این تغییرات در مقاله ایمنی منزل – کلیات آمده است. پاره‌ای از این تغییرات که با گذشت زمان و پیشرفت بیماری بوجود می‌آیند و به موضوع این مقاله مربوط می‌شوند به شرح زیر است:
تغییرات رفتاری در بیمار به وجود می‌آورد و در نتیجه او به آسانی سردرگم  می‌شود، بدگمان  می‌گردد، یا به ترس و اضطراب دچار  می‌شود.
تغییرات فیزیکی در بیمار به وجود می‌آورد  و در نتیجه وی به عدم تعادل دچار می‌شود و برای راه رفتن به واکر، ویلچر، یا کمک مراقب نیاز  پیدا می‌کند.
در حواس بیمار، خصوصاً  بینایی او اختلال ایجاد می‌کند.   وی  ممکن است در برآورد  ارتفاع پلکان یا  مکان‌های غیر‌هم‌سطح  اشتباه کند  و یا مکانهای هم‌سطح، مثلا گلهای فرش را، غیر‌هم‌سطح  ببیند.   

ایمن سازی و تجهیز منزل برای بیمار مبتلا به دمانس
با پیشرفت بیماری، نیازهای بیمار و توانایی‌های او مرتباً دستخوش تغییر می‌شوند. برای این تغییرات برنامه‌ریزی‌های دقیق در بازه‌های زمانی مختلف مورد نیاز است. خطر افتادن و صدمات ناشی از آن از مهم‌ترین مسایلی است که بیمار مبتلا به دمانس را تهدید میکند.
 
تأمین روشنایی کافی
مسیرهای‌تاریک یا کم‌نور معمولاً خطرآفرین هستند. با پیشروی بیماری، سایه‌ها و تاریکی، در بیمار ایجاد شک و تردید و نگرانی می‌کنند. این مشکلات در بیداری‌های شبانه به‌منظور دست‌یابی به توالت، می‌توانند عامل ایجاد مسایل و خطرات بزرگتری باشند.
مسیرهای دسترسی بیمار به توالت و آشپزخانه را به روشنایی کافی در تمامی ساعات شبانه روز مجهز کنید. برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی برق می‌توانید از ابزارهای الکترونیک (سنسورهای حرکتی) که در اثر حرکت بیمار چراغ را روشن می‌کنند استفاده کنید.
اتاق خواب بیمار را به چراغ خواب مناسب و نور غیر‌مستقیم مجهز کنید. چراغ نباید بالای تخت بیمار نصب شود چونکه نور مستقیم آن آزار دهنده خواهد بود. سعی کنید نور اتاق بیمار یکنواخت باشد و سایه‌روشن ابهام‌آ‌ور ایجاد نکند.
برای مطالعه و کاردستی، بیمار به نور بیشتری نیاز دارد. برای این نیاز برنامه‌ریزی کنید.
کنترل چراغ‌ها را برای بیمار آسان کنید. کلید روشنایی را به رنگی متمایز از رنگ دیوار و در مکانی که به آسانی توسط بیمار قابل دسترسی است نصب کنید. حالت روشن و خاموش بودن چراغ را به وضوح روی کلید بنویسید.
چراغ توالت را در ساعات شب روشن نگاه دارید. توجه داشته باشید اگر کلید هواکش و چراغ توالت مشترک است، بایستی برق هواکش را مستقل کنید که صدای هواکش برای بیمار تولید اضطراب، نگرانی و توهم نکند.