ایزایمر
پیشگیری از آلزایمر
کمک به مراقبت
هشدارهایی که باید در مرحله ابتدایی بیماری فرسایش مغز به آنها توجه کنید:
سازشگری با مشکلات بیمار مبتلا به فرسایش مغز(دمانس) در مرحله ابتدایی بیماری نیاز به بردباری بیپایان مراقب دارد. بیمار ادعا میکند که مشکلی ندارد و با اصرار به کارها و فعالیتهای گذشته خود ادامه میدهد. او کم و بیش آگاه است که مشکلاتی در راه است ولی با زرنگی و ابتکار کوشش میکند بر آنها سرپوش بگذارد. کسانی که با بیمار زندگی میکنند نسبت به بعضی مشکلات آگاهند ولی بیمار میتواند در ارتباط با فامیل دور، همسایگان، همکاران، و حتی پزشکان، وضعیت را عادی نشان دهد.
مرز بین مراحل مختلف بیماری فرسایش مغز قراردادی و تاریک است بدین معنی که بعضی از عوارض بیماری ممکن است در بیش از یک مرحله وجود داشته باشند. یا در یک مرحله بروز کنند، پس از چندی برطرف شوند، و سپس دوباره در همان مرحله یا مرحله بعدی نمایان شوند.
به راهکارهای زیر در مرحله ابتدایی بیماری توجه کنید:
مسائل مالی و حقوقی را سازمان دهید
در زمانی که عزیز شما از توان درک و شناخت کافی برخوردار است در مورد اموال و داراییها و نحوه ی استفاده از آنها در زمانی که او توان تشخیص و تصمیم گیری درست را از دست خواهد داد تصمیم گیری کنید.
آگاهی خود را نسبت به بیماری افزایش دهید
مراقب هرچه بیشتر نسبت به بیماری، عوارض قابل پیش بینی، و سیر پیشرفت آن آگاهی داشته باشد، به همان نسبت آمادگی او برای مراقبت از بیمار بیشتر خواهد بود. او یک قدم از سیر پیشرفت بیماری جلوتر حرکت می کند و وسایل و ابزار کار مراقبت درست و موفق را از پیش آماده می نماید.
برای تغییرات رفتاری بیمار آماده شوید
در طول بیماری مخصوصاً در مراحل ابتدایی و میانی، شما شاهد تغییرات رفتاری مختلفی در بیمار خود خواهید بود. زمان بروز این تغییرات، طول مدت، و شدت آنها در بیماران مختلف متفاوت است. راهکارهای سازشگری با اکثر این تغییرات غیر دارویی است و با آموزش، آگاهی، و شکیبایی می توانید این مرحله پر استرس را آسانتر سپری کنید.
و قایع روزانه را ثبت نمایید
تحولات و تغییرات احوال بیمار، تواناییها و ظرفیت شناخت او، و اتفاقات روزانه برای بررسی های بعدی و مشورت با پزشک نیاز به ثبت شدن دارند. با ثبت دقیق وقایع و آگاهی مراقب از آنها، دخالت های مراقبتی و پزشکی هدفمندتر
و موثرتر خواهند بود.
برای مراقبت کردن از بیمار برنامه ریزی کنید
بهترین مکان برای مراقبت از بیمار در سیر بیماری، در صورت امکان، منزل خود او است. ولی مراقبت کردن از بیمار در منزل نیاز به برنامه ریزی دقیق و اقدامات زیربنایی دارد. بجای واکنش در مورد اتفاقات بهتر است آنها را پیش بینی کرده و برای سازشگری با آنها از پیش آماده شوید.
اقدامات پزشکی بیمار را به تاخیر نیندازید
در صورتیکه بیمار نیاز به مداخلات پزشکی غیرفوری دارد که بعضی از آنها به تعویق افتاده اند، زمان اقدام و انجام آنها در این دوره که بیمار توان فکری و فیزیکی لازم را برای همکاری با شما و پزشک دارد می باشد.
خطرات اشتباه در مصرف دارو را کم کنید
در این مرحله بیمار اصرار می ورزد که کنترل و مصرف داروهای خود را شخصاً به عهده داشته باشد. با توجه به سالمندی و بیماریهای زیربنایی مانند دیابت و فشارخون، تنوع و تعداد داروهای مصرفی اکثر این بیماران زیاد است. در نتیجه، خطر اشتباه در زمان مصرف، دوز داروی مصرفی، و عواقب احتمالاً سنگین آنها بسیار بالاست.
منزل خود را برای نگهداری از بیمار مبتلا به فرسایش مغز آماده کنید
منزلی که بیمار مبتلا به فرسایش مغز در آن زندگی می کند، اغلب کمبود ها و مشکلاتی دارد که بایستی در زمان لازم و پیش از بروز حادثه برطرف شوند. خطر سقوط بیمار از پلکان یا در دستشویی و حمام و صدمه دیدن او، استفاده نادرست از ابزار برقی و گاز سوز، و به کار نبردن درست مواد شوینده و ضد عفونی کننده میتوانند خطرات و خسارات جبران ناپذیری
به همراه داشته باشند.
اگر کودکان و بیمار در یک منزل زندگی می کنند
توجه به کودکان و احساسات آنها نسبت به بیمار، مثلاً پدربزرگ که به نوعی فرسایش مغز دچار شده است، بسیار مهم است. به پرسش های آنها چگونه پاسخ دهیم؟
در ادامه میخوانیم :
زندگی تمامی اعضای خانواده، در اثر ابتلای یک نفر از آنها به بیماری دمانس، دستخوش تحولات عمیق و وسیعی میشود. در نتیجه، بهدلیل مشکلات فکری و روانی، بیشتر آنها مجبورند برای مداوا به پزشک مراجعه نمایند(۲۰۳). کودکان در این ماجرا از سایرین آسیب پذیرترند و نیاز به توجه بیشتری دارند.
وقتی یکی از نزدیکان یک کودک، مثلاً پدر بزرگ او، به آلزایمر یا نوع دیگری از بیماریهای دمانس مبتلا میشود، چگونه این مشکل و تغییرات خلقی و رفتاری پدر بزرگ را برای کودک توضیح میدهید؟ آیا با رفتار خود کوشش میکنید مشکل را انکار نموده و اوضاع را عادی جلوه دهید؟ آیا بیمار و مسایل او را از دید کودک پنهان میکنید؟
آسیب پذیری کودکان
بروز دمانس در خانواده برای کودکان از دو جنبه چالش برانگیز است. اول، ترس از دست دادن عزیزی که او را بسیار دوست دارند، و دوم، نگرانی از اینکه سایر عزیزان و خودشان هم در آینده به این بیماری مبتلا شوند. این دو چالش ممکن است برای آنها بحران روانپزشکی ایجاد نماید.
همچنین، کودکان ممکن است مجبور شوند زودتر از موعد، نقش والد جانشین را در انجام امور خانه مانند خرید، تمیز کردن، و یا حتی آشپزی بر عهده گیرند. این تغییر زود هنگام ممکن است در آنها احساس سرخوردگی، بی پناهی، تنهایی، و افسردگی بوجود آورد.
به کودکان آگاهی دهید
کودکان اغلب از وجود یک مشکل بزرگ در خانواده، حتی قبل از اینکه کسی برایشان توضیح داده باشد، آگاهند. بنابراین برایشان اطمینانبخش خواهد بود که با توجه به توان فکریشان، آنها را در جریان مسائل قرار دهید.
آگاهی از بیماری دمانس ممکن است بسیار دردناک و نگرانکننده باشد ولی کودکان با دانش اینکه رفتار و گفتار بزرگترشان اختیارنیست و بهدلیل بیماری به وجود آمده است، آرامش بیشتری خواهند یافت.
توجه به رفتار و کردار اطرافیان بیمار در سازشگری با مشکلات بیماری، برای کودکان آموزنده است. آنها در عمل آموزش میبینند که چگونه باید با مشکل بزرگ و اضطرابآوری چون دمانس سازشگری نموده و احساسات دردناک مربوطه را مدیریت نمایند.
توضیحات خود را درباره بیماری با توجه به سن کودکان و سطح درک و تحمل آنها تنظیم کنید. در عین اینکه به روشنی و درستی به سؤالات آنها پاسخ میدهید، به آنها اطمینان دهید که آمادگی پاسخ گویی به پرسشهای دیگر آنها را دارید و میتوانند هر وقت لازم بود در این مورد با شما صحبت کنند.
به آنها اطمینان دهید که با وجود تمام فشارها و گرفتاریها، مانند گذشته آنها را دوست دارید و در عمل، با برنامهریزی دقیق سعی کنید صرف وقت با آنها را در برنامه روزانه خود بگنجانید.
به احساسات کودکان توجه کنید
کودکان بیش از دیگران نیازمندند که به احساساتشان توجه کافی شود. احساساتی از جمله:
غم و اندوه از اینکه برای کسی که دوستش دارند چه اتفاقی افتاده است.
اضطراب از اینکه به سر بیمار چه خواهد آمد.
ترس و خجالتزدگی از رفتار غیرمعقول و حتی کودکانه پدر بزرگشان در حضور سایرین.
ملالت از سؤالها و داستانهای تکراری عزیزشان.
تغییر نقش و مسئولیت جدید آنها در مراقبت از کسی که تا چندی قبل از آنها مراقبت میکرد.
احساس بیهودگی و وازدگی بهدلیل اینکه کوششهای آنها در بهبود بیمار تأثیری ندارد.
عصبانیت از اینکه والدین آنها درگیر مراقبت از بیمار هستند و فرصت همیشگی صرف وقت کافی با آنها را ندارند.
کودکان را راهنمایی کنید
از آنها بپرسید نسبت به بیماری پدر بزرگ خود چه احساسی دارند و به پاسخ آنها به دقت توجه کنید تا بتوانید از نگرانیهای آنها آگاه شده و در رفع آنها بکوشید.
از کودکان در کار مراقبت در حد توان آنها کمک بگیرید ولی توجه داشته باشید که در این کار زیاده روی نکرده و زندگی کودکانه آنها را مختل ننمایید. آنها باید فرصت کافی برای بازی، درس، تفریح، و کودک بودن داشته باشند.
کودک را تشویق کنید دفترچه خاطرات روزانه خود را بنویسد. نوشتن احساسات کودک به او آرامش میدهد و مایه تسلی خاطر او خواهد شد.
پریشانی و اندوه در کودکان
اگر کودک خوابهای پریشان میبیند، رفتار سرکش و جلب توجه کننده از خود نشان میدهد، و یا از دردهای نامشخص شکایت دارد، ممکن است به اضطراب دچار شده باشد.
کودکان آشفته ممکن است دچار عدمتمرکز لازم در انجام تکالیف مدرسه شوند و افت تحصیلی پیدا کنند. در صورت لزوم با مشاور مدرسه صحبت کنید و او را در جریان بیماری دمانس در خانواده بگذارید.
کودک ممکن است نسبت به بیماری پدربزرگ بیتفاوت بهنظر برسد یا حتی خود را شاد جلوه دهد. او ممکن است بدینوسیله مسایل را در سینهاش حبس کرده و از ابراز نگرانی و ناراحتی خود طفره میرود. ضمن احترام به خواستههای او، توصیه میشود کوشش نمایید راجع به مسائل موجود با او صحبت نمایید.
نوجوانان ممکن است بهنظر برسند که بیشتر به خودشان توجه دارند و وقت خود را در تنهایی و اتاق خود صرف میکنند. این گزینه ممکن است مکانیسم دفاعی آنها در برخورد با مشکل لاینحل دمانس باشد. ضمن احترام به رفتار آنها، به آنها اطمینان دهید که دوستشان دارید و هر زمان مایل باشند میتوانند با شما صحبت نموده و پرسشهای خود را با شما مطرح نمایند.
تلفن پشتیبانی : 02191030811
رایانامه : info@aizheimer.com
هفت روز هفته، ۲۴ ساعت شبانهروز پاسخگوی شما هستیم.
اِیزایمر؛ بستری آنلاین برای ارائه خدمات حوزه کمک مراقبتی برای مراقبان و خانواده های افراد مبتلا به آلزایمر و ارائه خدمات پیشگیری از ابتلا به این بیماری برای افراد سالم تحت ریسک می باشد. این مرکز با همکاری مراکز تحقیقاتی و مراجع علمی معتبر ، بروز ترین و موثر ترین شیوه های مراقبتی و پیشگیری را به شما ارائه و آموزش می دهد.